Wrześniowy list o radości.
Mam w kieszeniach poupychane lęki, z którymi czasem sobie nie radzę, a między nimi a codziennymi nitkami wątpliwości zdarza się jednak, że staję się w środku mięciutka jak ciepłe, drożdżowe ciasto.
Mięciutka z zachwytu, że nowy dzień, życie, że wszystko, bycie, ludzie, cisza, czasem nagle las…

Im więcej, tym mniej.

Mam czasem wrażenie, że się zapadnę.  od nadmiaru bodźców, że nie uniosę ilości zdarzeń i wiadomości, z których każda kolejna jest ważniejsza od poprzedniej.

Że już zaraz nie będę miała miejsca, żeby zgromadzić te wszystkie historie i powodowane tym lęki o jutro, o dzieci, zwierzęta, lasy, o…

O pięknie, mimo wszystko.

„Rozglądasz się za czymś? „- pyta głos zza kamery mężczyznę o pogodnym wyrazie twarzy i z rękami w kieszeniach kurtki. – „Zawsze”, odpowiada. – „Za czym?” „Za pięknem”, mówi on i się uśmiecha. „Skąd wiesz, co jest piękne?” „Wiem, czuję to. … Piękno wypełniło moją duszę”….

Samoloty i motyle.

Wczesnym wieczorem stoję na środku łąki, jedynej, jaka została już w okolicy. Jest koniec maja i trawy pachną po obfitym deszczu. Zadzieram co chwilę głowę do góry, Ciszę przerywa raz po raz szum samolotów. Im bliżej lata, tym bardziej niebo robi się od nich gęste.

Ktoś wyjeżdża, ktoś…

Jaką opowieścią jesteś?

Jesteś taka ładna, mówi do mnie mała dziewczynka, a kiedy się uśmiecha, jej wielkie oczy zamykają się, tworząc długie szparki. Ty też, mówię do niej. Wiem, śmieje się znowu, każdy jest, a mnie zachwyca, że dla niej to oczywiste i tak bardzo chciałabym, żeby nikt jej tej…

Kilka myśli na listopad.

Czasem budzi mnie smutek. Jak dziś nad ranem, kiedy we śnie, będąc w jakimś miejscu sprzed lat, poczułam nieobecność A. tak mocno i boleśnie. I siedząc chwilę potem na łóżku, zdumiona, zastanawiałam się, czy jeśli smutek jest żywy i tu i tam, w świecie za zamkniętymi…

O wyobraźni i czasie.

…muszę cię o coś zapytać, mówi nagle starszy B. w środowy wieczór. Starszy B., jeszcze chwilę temu chłopczyk z jasnymi włosami i z dłonią wkładaną w rękaw mojej kurtki na spacerach. Dziś nagle B.,wysoki i roztrzepany (synek, czy ty dzisiaj idziesz do szkoły, bo jest 7:30?…

sierpniowy list o wu wei i drobnych poruszeniach

… w piątek rano o 5:30 pierwszy raz tego lata zakładam sweter, pies przystaje na środku łąki skubiąc trawę, chłodną i mokrą od rosy. Stoję cierpliwie obok, przymykam oczy i między jednym, a drugim oddechem czuję przez chwilę zapach późnoletniej melancholii. Że…